Up to Cairns

Springbrook hebben we die avond niet bereikt. Na ruim een half uur gereden te hebben (wel weer een super mooie weg) worden we gestopt door de politie. Door een voorval is de weg afgesloten en hij kan ons ook niet vertellen wanneer de weg weer open is. Hij adviseert ons om naar een ander national park te rijden. Net voor het donker is komen we uiteindelijk aan in Mount Warning. Hier is de hoogste berg te vinden van het gebied waar we ons bevinden. Het blijkt geweldig te zijn om hier de zonsopgang te bekijken, maar helaas hebben we een voorbereiding van 0, dus is het niet verstandig om 's nachts rond 4 uur naar de top te klimmen. We besluiten de wekker rond 5.15 te zetten, dan wordt t onderweg licht. Echter, wanneer de wekker gaat besluiten we dat het nog te donker is. Wanneer om 6.15 de wekker weer gaat, is Lars nog steeds niet wakker te krijgen. Dus ik verzet hem nog maar weer een uurtje. Uiteindelijk starten we pas om half 10 aan onze wandeling naar de top. Het is een wandeling van 9 kilometer, waar men adviseert om 5 uur voor uit te trekken. Met drie keer 1,5 liter water en een bak vol pasta (we hadden geen brood meer), ieder een mandarijn en een wortel, komen we na een zware klim om 11 uur boven. Het is gelukkig strak blauw, dus we hebben een uitzicht waar je weer u tegen zegt. Na een half uur genoten te hebben van het uitzicht, starten we de weg terug. Rond de klok van half 2 vertrekken we richting Gold Coast. Hier woont Tante Tiny, de zus van onze overgrootmoeder. Helaas staan we voor een dichte deur. We besluiten een pizza bij domino's te halen en die aan t strand op te halen. Uiteindelijk belt haar dochter ons terug en zijn we welkom om daar de avond en nacht door te brengen. Lars is hier 4 maanden geleden ook geweest voor een maand. Tante Tiny kan zich hier niks meer van herinneren, maar Pauline bedenkt zich opeens dat ze nog een onderbroek van Lars heeft. Tante Tiny blijft maar praten en gaat uiteindelijk rond kwart voor 9 naar bed, terwijl het normaal om 7 uur bedtijd is.

De volgende ochtend ontbijten we met Henk en Pauline (de kinderen van tante Tiny) en verlaten we rond half 10 het lieve oude vrouwtje (volgende week wordt ze 92!) en kan ze zich opeens weer herinneren dat Lars eerder is geweest. Ze probeert nog uit te leggen dat ze drie verjaardagen heeft, maar midden in haar verhaal komt ze er niet meer uit en is ze de draad kwijt. We zetten onze reis door naar Brisbane. Onderweg stoppen we nog even in een national park voor een wandelingetje. 'S avonds laat Mitch (de jongen uit Byron Bay) ons Brisbane zien. We halen kipnuggets bij de KFC en ploffen met een biertje ergens neer waar we uitzicht hebben over de hele stad die verlicht is met duizenden lichtjes. Mitch heeft opeens het goede idee om de volgende dag nog samen een berg te beklimmen voordat we echt afscheid moeten nemen. We besluiten niet meer op stap te gaan en de volgende ochtend ontmoeten we elkaar om 11 uur. We gaan naar de glas house mountain. Eigenlijk is het op dit moment verboden te berg te beklimmen, maar een week geleden heeft Mitch het ook nog gedaan, dus ik vertrouw op hem. Onderweg pikken we nog een hippie op en hij klimt op z'n blote voeten mee. Dit keer was t niet gewoon een wandelingetje, maar echt klimmen tegen de rots aan omhoog. Nooit gedacht dat ik dit had gedurfd, maar ik heb het puntje gehaald en als eerst stond ik op een levensgevaarlijk puntje. (De jongens durfden eerst niet, maar na dat ik was gegaan konden ze niet achter blijven.) We komen ook weer veilig beneden en na nog samen gelucht te hebben, moeten we nu echt afscheid nemen.

Lars heeft inmiddels gehoord dat hij niet meer aan t werk kan op de plek waar hij wilde, dus we moeten op zoek naar iets anders. Dit blijkt helaas nog een hels karwei. We zetten onze tocht door naar Noosa en blijven hier op een 'parkeerplaats' slapen. De volgende ochtend starten we met een wandeling door het national park, maar onze benen zijn best wel moe en met de omstandigheden erbij heeft dit zo zn uitwerkingen op Lars zn humeur, wat ook weer terugslaat op mijn humeur. We verlaten Noosa dan ook snel weer en gaan op naar Rainbow Beach. Ik kan hier vandaan naar Fraser Island. We slapen 's nachts aan t strand met uitzicht op Fraser Island. Terwijl ik terug wil lopen naar de auto, springt er een dolfijn t water uit, net twee meter uit de kust. Ik wil wachten tot de dolfijn zich weer laat zien, maar helaas gebeurt dit niet.

Wanneer er weer een plek vrij komt bij Lars z'n oude baas, kan hij daar aan het werk. Ik neem een kijkje bij het 'reisbureau' en besluit toch door te gaan naar Cairns alleen. Wat betekend dat ik morgen naar Fraser Island ga en als ik terug kom ik met de bus door ga naar Airlie Beach. We nemen het besluit er samen nog een leuke dag van te maken, nog een avondje hier te slapen en dan gaan we morgen allebei onze eigen weg. Helaas, dit bleef bij een plan. We waren opzoek naar een meer, maar sloegen het verkeerde straatje in. Op dat moment reed er ook een politiewagen voorbij en die zag dat wij nogal ongelukkig draaiden. Lars zegt uit de grap nog tegen me, straks hebben we nog een boete ook. Vervolgens worden we aangehouden en komt de agent ons vertellen dat de auto niet geregistreerd is. (Dit wisten we wel, maar hadden gehoopt dat niemand erachter kwam.) Wij dachten dat ie op naam van de vorige eigenaar stond, maar dit bleek niet het geval. Het positieve vooruitzicht leek even in stukjes te vallen, maar na een hoop rompslomp (papierwerk) verteld de agent Lars dat het allemaal niet zo erg is. We krijgen een boete van 800 dollar, maar hij adviseert Lars deze niet te betalen. Aangezien hij de provincie binnen een paar dagen verlaat is er niemand die hem wat kan maken. Uiteraard moet de auto wel zo snel mogelijk geregistreerd worden, maar daar wordt aan gewerkt (don't worries). Lars moet eigenlijk dus zo snel mogelijk Queensland uit, dus vertrekt een uur later en zet mij af bij een hostel.

Ik heb een vierpersoonskamer voor mezelf, want aan de ene kant heel chill is, maar ook wel weer saai. Maar goed, het is voor een nachtje. Morgenochtend vertrek ik met een groepsreis naar het eiland en slaap daar ook een nacht. Wanneer ik terug kom, ben ik binnen twee uur weer weg en ga ik met de nachtbus verder naar het noorden.

Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar in conclusie, alles gaat goed en ik heb de positieve blik weer terug. En nu ga ik eerst wat te eten scoren. Het is hier nu 18.48 uur.

Ik vind alle reacties trouwens echt super leuk en lief! Had niet verwacht dat zoveel mensen geïnteresseerd zouden zijn in mijn reis ;)

Tot snel lieverds'