Dat was het dan, luister naar je mama

Uiteindelijk moest ik wachten op de volgende bus, die ruim twee uur later uit Airlie beach vertrok. (Ik had dus twee uur langer kunnen slapen) Om half 3 was ik in Townsville en hier stond Lisa met haar busje op mij te wachten. Omdat het erg hard waaide in Townsville besloten we om alvast een stuk te gaan rijden. Onderweg bij een watervalletje even lekker gezwommen en daarna de nacht doorgebracht naast een hotel, dus we konden ff neerploffen voor een biertje. Ze had een tent met alle toebehorende bij zich voor mij, dus als van oud heb ik de nacht doorgebracht in de tent. De volgende ochtend weer veel gereden en onderweg gestopt voor een duik. 'S avonds na een heerlijke pasta de tent in gegaan om nog even met pap en mam te bellen en voor ik t wist was t half 11, bedtijd. Helaas is het weer ook erg slecht, maar de voorspellingen voor Cairns zijn goed, dus we gaan snel omhoog. Onderweg bezoeken we de Josephine Falls, maar eerst kopen we nog nieuwe ruitenwissers. Zonder te zwemmen zijn we net zo nat door de regen... Dus snel doorrijden naar Cairns, dit is nog 60 km.

Rond 1 uur bereiken we Cairns, waar gelukkig de zon schijnt. We ploffen neer op het strand en duiken eerst het zwembad in voor wat verfrissing. Lisa gaat door naar vrienden vanavond, dus ik moet opzoek naar een hostel voor de nacht. Ik heb inmiddels ook contact met Floris (studiegenootje uit Wageningen), hij komt vanavond ook aan in Cairns, toeval! Hij heeft net 3 maanden stage gelopen bij de Rabobank in Sydney en gaat nu nog een maandje reizen, de oostkust van boven naar onder. Ik vind een hostel voor 14 dollar en zonder te overleggen, reserveer ik twee bedden voor de nacht. Dit blijkt achteraf maar goed, want Floris heeft z'n overstap op Brisbane gemist (sukkel) en komt uiteindelijk pas om 22 uur aan. In dit hostel blijken ook weer drie mensen te zijn met wie ik vorig weekend op de boot zat, dus gezellige boel.

Tijdens deze boottrip heeft een meisje dat in Cairns werkt/woont mij een hele lijst met bezienswaardigheden in de buurt gegeven. Maar... Daar heb ik wel een auto voor nodig. Ik overleg ff met Floris en twee uur later is alles geregeld en hebben we voor drie dagen een auto/camper. Ik stippel de route uit en de reis kan beginnen. Maar eerst nog ff een biertje voor t slapen gaan. Ik heb die avond het genoegen om een kamer met 6 heren te delen.

De volgende ochtend wandelen we met al onze spullen richting het verhuurbedrijf. De auto die we mee krijgen heeft een ruim bed, een koelkast, een gaspitje en zelfs een klein wasbakje! En niet te vergeten een dvd speler. We vertrekken in zuidelijke richting, richting de Behana Gorge. Een lokale spot waar je eerst nog 3.2 km moet wandelen. En dit was niet zomaar een wandelingetje. Stijle klimmetjes en dalingen, maar het is het waard! Een mooie waterval waar maar 6 andere mensen zijn. Eerst een plons in het water om vervolgens op te drogen in de zon. Vervolgens rijden we door naar Lake Eacham. Met het gevaar dat er krokodillen zwemmen, nemen we toch maar een duik om even af te koelen. In het naast gelegen dorp vragen we bij het info punt waar we nog naar toe moeten en waar we 's avonds kunnen slapen. We rijden nog een stuk naar t noorden en onderweg brengen we een bezoek aan een mangowijn maker. We mogen alles proeven, van wijn, tot champagne en port, super lekker! Na een lekker bord curry, proberen we nog een kampvuurtje te maken. Nadat we de hoop bijna opgegeven hebben, lukt het toch om nog een uur bij het vuur te zitten.

Ons autootje slaapt echt perfect, alleen een beetje jammer dat ook Floris zo'n jongen is die zich alle dekbed toe eigend. Gelukkig had ik mn eigen slaapzak mee. We rijden na een goed ontbijt richting de Mossman Gorge. Hier moeten we weer eerst 2 km lopen. Er staat dat er aangeraden wordt om met de bus te gaan ivm aboriginals, maar ze zijn gewoon een stelletje uitbuiters, ze willen maar al te graag $9 pp vangen. Daar trappen we natuurlijk niet in, dus gaan lopen. Ook hier nemen we weer een duik in de waterval. De stroming is hier best wel hard, maar er is een meneer die ons mee neemt door het water richting de waterval om vervolgens in de waterval te springen en je door de stroom mee te laten voeren. Heerlijk! We rijden door richting de daintree rainforest. Voordat we met de Ferry de rivier overgaan, gaan we eerst nog mee met een cruise om krokodillen te spotten. In totaal zien we zo'n 5 krokodillen in allerlei formaten. Van 4,5 meter tot maar een paar centimeter. Hier vragen we wat we in het regenwoud allemaal moeten gaan bekijken en krijgen we de tip voor een paar mooie wandelingen. Maar eerst halen we een ijsje en duiken we daarna de zee in voor wat verkoeling. Vervolgens rijden we helemaal omhoog richting cape tribulation. Onderweg rijden we nog bijna een cassowary aan, een soort struisvogel. We komen op een strand uit wat eigenlijk een beetje tegenvalt. Het wordt later en dus begint het te schemeren. We besluiten de wandelingen nog te maken. De eerste van 1,2 km beginnen we hardlopend, maar Floris wil overal foto's maken, en uiteindelijk na 600 meter gelopen te hebben stuiten we op een afsluiting... Rennend en aan bomen hangend gaan we maar weer terug naar de auto. De volgende wandeling, weer 1,2km rijden we per ongeluk voorbij, dus we rijden door naar de laatste. Deze is maar 700 meter. Het is inmiddels 6 uur geweest en er blijkt hier ook nog een wandeling van 2,7 km te zitten. We lopen best snel, dus dit zou een half uurtje moeten kosten en dan zijn we net voor t donker terug. Dit pakt helaas anders uit. Na een half uur lopen, tis inmiddels donken, weten we niet meer waar we zijn en kunnen we nergens bordjes vinden. We besluiten dezelfde weg maar weer terug te lopen, maar dit mislukt helaas. Terwijl het inmiddels pikke donker is dwalen we door het regenwoud..... Voor we weg gingen zeiden we nog tegen elkaar, onze mama's zouden dit niet goedkeuren. Ze zouden zeggen: je weet toch dat je na zonsondergang niet meer in t bos mag komen! Maar ja, we waren eigenwijs en dat hebben we geweten. Elke keer dachten we de goede weg weer gevonden te hebben en dan liepen we weer ergens vast. Dit gebeurde zo ongeveer zo'n 5 keer. Gelukkig kwamen we af en toe roze lintjes en oranje pijltjes tegen die ons enigszins hoop gaven. Na twee uur dwalen hebben we uiteindelijk de auto terug gevonden. Geloof me, ik ben nog nooit zo blij geweest om weer terug te zijn bij de auto. We hadden ook niks bij ons onderweg en ik liep nog steeds in mn korte broekje en mn bikinitopje. In no time eten we een bus pringles leeg en zoeken we een plekje voor de nacht.

De volgende ochtend worden we rond 6.15 uur gewekt door de ranger. We staan op een plek waar het niet toegestaan is om te kamperen. Dit wisten we ook wel, maar we hadden het risico genomen. $20,- pp voor een camping was ons te veel. We komen er met een waarschuwing vanaf en besluiten maar meteen verder te gaan. Zo hebben we nog wat aan onze dag. In port Douglas eten we ons bakje yoghurt aan de zee als ontbijt en vervolgens rijden we door naar Palm Cove. We willen nog ergens kajakken, maar helaas is er nergens een verhuurbedrijf te bekennen. We rijden inmiddels weer richting Cairns, maar het wordt alleen maar donkerder. Uiteindelijk vinden we een strand waar de zon schijnt. Op de plaatselijke barbecue maken we nog een Kangaroo burger klaar voor de lunch en om twee uur rijden we richting het vliegveld, want ja mensen het is tijd om te gaan... Floris, bedankt voor de gezellige dagen! Nooit gedacht dat we elkaar in Cairns zouden treffen. Zo zie je maar, de wereld is niet zo groot!

Ik vlieg zo terug naar Sydney en morgen zet ik mijn reis door richting Praag. Het is heel dubbel. Ik wil graag nog hier blijven, maar ben ook blij om straks iedereen weer te zien.

Maar... ik ga richting de gate! Dit was mijn laatste verhaaltje vanuit Australië. Ik zal het laten wanneer ik veilig terug ben in Nederland!

xxxxxxxxxxxxxx