Doei Jetlag, hallo Blue Mountain en Kangaroos

Hi mate, how are you?

Vandaag een week geleden ben ik vanuit Praag, waar ik nog 3 super dagen gehad heb met pap, mam en Steef, mijn reis begonnen richting Sydney. Van Praag eerst met een mini vliegtuigje naar Berlijn, daarvandaan naar Abu Dhabi met een krijsend kind voor me.. en toen nog 14 uur door naar Sydney. Wat totaal 27 uur maakt. Slapen lukte niet echt, dus het viel me toch aardig zwaar. Dit bewijst maar weer dat zolang stil zitten niks voor mij is... Maar ik heb het overleefd en om 6.45 uur Australische tijd stond ik met beide benen op Sydney Airport en had ik dus eigenlijk twee nachten slaap overgeslagen. Lars was op z'n Australisch te laat (iedereen is hier heel relaxt en heeft absoluut geen haast), wat mij de gelegenheid gaf om iedereen op de hoogte te brengen van mijn aankomst. En toen liep ik Lars tegen het lijf. Op z'n teenslippers, een lange broek en z'n oranje Jack en Jones trui (vies en met een paar gaten). Schoenen had ie niet meer, want waar hij vandaan kwam was het 35 graden en kon ie het prima af op slippers. Z'n scheerapparaat was ie ook kwijt, dus z'n baard was inmiddels ook aardig lang en een kapper heeft ie de afgelopen maanden ook niet gezien, dus inmiddels zit er een mooi knotje in z'n haar. (Mam, hij wast het nog wel, dus we hoeven geen zorgen te maken dat ie met dreadlocks terug komt)

Aangekomen in t hostel heb ik eerst maar eens een douche genomen en konden we nog gebruik maken van het ontbijt. Dit kon allemaal zonder dat ik had ingecheckt (kon pas vanaf 14 en het was 9 uur). Een ding kan ik wel zeggen, Australische mensen zijn super vriendelijk en willen je overal mee helpen. Oja, Lars moest een handdoek van mij lenen, want die was hij ook kwijt. Zeep had ie ook niet, dus Emma, ik heb hem maar zo'n handig washandje van jou gegeven. Na de douche snel de stad in voor nieuwe schoenen, een scheerapparaat en een nieuw shirt. Truien zijn hier helaas onmogelijk te vinden, dus hij loopt nog steeds in z'n oranje trui.

Ik vind de temperatuur hier heerlijk, strak blauwe lucht met 22 graden, maar Lars vindt het veelste koud. Dus we hebben besloten om niet richting het zuiden te gaan, want dat is nog kouder, maar om langs de oostkust omhoog te gaan richting Cairns. Na 3 nachten Sydney hebben we inmiddels de stad verlaten. Lars heeft een auto gekocht met een tent op het dak, dus daarmee trekken we de komende 3,5 weken rond. In de auto is natuurlijk plek voor meer, dus vanuit Sydney is Marlou met ons meegegaan. Het plan was een dagje Blue Mountains en dan 's avonds door naar New Castle, maar we kwamen iets later dan gedacht aan en het bleek dat we in de Blue Mountains gratis konden kamperen. (Wat erg fijn is, we blijven toch Nederlanders en het leven is hier al duur genoeg) Een nadeel aan Australië, het is om 6 uur pikke donker. We komen dan ook eigenlijk veelste laat aan op de camping, Lars sloopt vervolgens de zaklamp, dus we moeten de tent uitvouwen en koken in het donker. En het is ook nog eens echt koud ('s nachts zakt het naar 0), dus om 8 uur liggen we met z'n drieën boven op t dak. Hier komen we er achter dat we erg schuin staan en met z'n allen een kant op rollen, maarja dicht op elkaar is t wel lekker warm.

De volgende ochtend vertrekken we om de Blue Mountains verder te verkennen. Dan komen we er achter dat het eigenlijk ernstig toeristisch is en belanden we tussen alle Aziaten... We starten een hike (wandeling) die volgens de borden 1,5 uur zou zijn, dus we nemen 4,5 liter water en brood voor onderweg mee. Vergeleken met de gemiddelde toerist lopen we waarschijnlijk nog al snel, want op twee punten hebben we een extra stuk toegevoegd en we waren na iets meer dan een uur al terug bij de auto. Deze dag willen we graag op tijd op een camping zijn, dus we besluiten om Marlou op de trein te zetten (omdat ze haar bankpas moest ophalen in Sydney kon ze helaas niet verder mee) en een nieuwe zaklamp te scoren. We vinden rond 5 uur een camping (de weg er naar toe was echt super mooi) en kunnen nog bij daglicht de tent uitklappen. Gelukkig vinden we wat droog hout en kunnen we uiteindelijk tot half 10 buiten zitten bij het kampvuurtje.

Afgelopen nacht was het echt erg koud, Marlou was er niet meer om lepeltje lepeltje mee te liggen (sorry Steef, ik heb je even ingeruild) en Lars trok het dikke deken de hele tijd weg. Komende nacht pak ik maar een extra slaapzak. Het is vandaag zwaar bewolkt en fris, 10 graden, maar we besluiten toch nog een hike te doen. Dit keer de Grand Canyon Track, welke de meest spectaculaire hike van het gebergte moet zijn. Er staat 3-4 uur voor de wandeling van 5 kilometer, dus opnieuw broodjes en water mee en we starten. Ook vandaag is weer bewezen dat we erg snel lopen voor een toerist, want binnen 2 uur staan we bij de auto, maar het was zeker de moeite waard! Van watervallen tot mooie uitkijkpunten en stijle trappertjes omhoog en naar beneden. We gaan nog snel langs de supermarkt en als we weer buiten komen regent het en het is nog niet weer gestopt... We zijn nu onderweg naar Newcastle, maar als we voor het donker een camping willen vinden, gaan we Newcastle niet halen. Maar aangezien het nog steeds regent (het is inmiddels half 5) en het 8 graden is, wil ik wel graag een hostel zoeken voor vanavond, Lars is het hier alleen nog niet mee eens. (Een hostel is duur en de camping is duur)

Ik heb vandaag het doel gesteld dat ik mijn eerste Kangaroo wil zien, nou dat is gelukt, terwijl ik dit type vliegt Lars op de rem, want er is een Kangaroo die over wil steken, gek beest! Daarnaast liggen er nog een paar dode langs de weg...

Ik geloof iedereen nu wel weer genoeg op de hoogte is van de avonturen hier. Ik weet niet of ik dit ga volhouden, maar ik wil proberen elke week een (korte) update te geven. Het regent nog steeds....

Cheers mate!